Teoria nieoznaczoności, „Ścieżka” i człowiek Park
5 grudnia w Powiatowej Bibliotece Publicznej w Kępnie odbyło się spotkanie autorskie z Andrzejem Jakubem Mularczykiem. Poeta debiutował w 1978 roku w piśmie Politechniki Wrocławskiej „Sigma”. Od tego momentu jego wiersze były prezentowane w wielu pismach, radiu i telewizji. W 1989 roku wydał Arkusz Poetycki „Drzazga” a w 1993 roku tomik „Krzywa zwierciadła spojrzeń”. Wtedy też przeprowadził się do Ostrzeszowa, gdzie mieszka i tworzy do dnia dzisiejszego. Jury XV Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego „Dać świadectwo” przyznało mu w 2007 roku Nagrodę Główną i tym sposobem powstał tomik wierszy pt.: „Liczenie mrówek”.
W 2015 roku ukazały się: kolejny tomik wierszy pt.: „Ody” oraz pierwsza książka pisana prozą pt.: „Ścieżka”. Opowieść ta trochę nawiązuje do „Idioty” Dostojewskiego, do rosyjskich postaci świętych głupców, którzy wierzą, że świat jest dobry i wszyscy ludzie są dobrzy. Bohaterem jest człowiek, który usiadł w parku i przestał się poruszać. Stał się takim „świętym głupkiem”, którego ludzie posądzają o różne rzeczy. I chociaż był mądrym człowiekiem, nie robił nic. Siedział. Po pewnym czasie ludzie przychodzili do niego z różnymi problemami i dopiero wtedy zaczęli go cenić. Zdaniem autora „Ścieżka” to książka antysystemowa, wyznaczająca kierunki.
Opis miasta jest opisem Ostrzeszowa ponieważ autor chciałby, aby można było chodzić po mieście śladami bohaterów. Na spotkaniu Andrzej Mularczyk czytał zebranym swoje wiersze i fragmenty prozy, także te, podpowiadane przez słuchaczy. Tworzenie, to zdaniem autora, oddanie w krótkiej formie wartości, które zbierają się cały czas. Trudno jest być poetami ludziom, którzy nie mają życiorysu. Aby powstał wiersz konieczne są wewnętrzne przeżycia i zdarzenia, które go wydobędą. W ten sposób powstają wiersze, gdzie „granica języka jest granicą świata”.
